Yazar: William Shakespeare

1. Perde

Caesar, Roma imparatorluğu yolunda ilerlemektedir. Roma başsız kalmış kendisinden başka da tahta rakip olmadığı için bir iki gün içerisinde tacı giyecek, karada ve denizde imparator ilan edilip ülkenin her bir köşesinde bu şekilde anılıp, böyle bilinecektir. Ancak bu durumdan rahatsızlık duyanlar bulunmaktadır. Casca, Cassius, Cinna, Brutus, Decius Brutus, Trebonius, Ligarius gibi birçok isim daha birleşerek Pompeius tiyatrosunda buluşarak buna bir çare bulmak istemekte Caesar ‘ın eziyetlerine , köle olarak görülmeye karşı durmaya çalışacaklardır. Buluşma için Casca ve Cassius göklerin gürlediği, yağmurların yağdığı, onların anladığı şekilde uğursuzlukların kol gezdiği bu gecede Pompeius tiyatrosuna doğru yola çıkarlar.

2. Perde

Casca ve Cassius başta olmak üzere Caesar’qa karşı çıkmak isteyen kişiler birleşerek Brutus’un yanına gider ve ona Caesar’ın bir gün kötüleşeceginin ve eziyete başlayacağının kesin olduğunu yılanın başını küçükken ezmek gerektiğini bir bir anlatırlar. Onlar gelmeden önce Brutus da kaç gündür bunları düşünmekte olduğundan sözlerini haklı bulur. Ve adamların başına geçerek planın yöneticisi olmayı kabul eder. Sonuçta Caesar’ı öldürecek olsalar da bunu Roma için yapacaklar, halk için yapacaklardır. Dolayısıyla bunun bir suçu olacağını düşünmezler. Yarın Caesar, Kapitol’e senatör toplantısına taç giymeye giderken işi halledecek, Roma’yı kurtaracak olmayı hedeflerler. Sabah olunca görüşmek üzere ayrılırlar.

Caesar, eşinin kabusu nedeniyle sabah erken saatte uyanır. Karısı rüyasında Caesar’ın heykelinden akan kanları Roma halkının zevkle, eğlenerek içtiğini görmüş, bundan dolayı korkmuş bugün Caesar’ın saraydan dışarı çıkmasını istememektedir. Kahinlerde eşi ile aynı fikirde, Caesar’ın bugün çıkarsa başına bir şey geleceğini savunurlar. Devlet adamları Caesar’ın yanına gelerek onu dışarı çıkması için ikna etmeye çalışırlar. Gaza gelen Caesar teklifi kabul eder.

3. Perde

Caesar, Senatoryuma geldiğinde planları devreye sokulur. Brutus, Marullus, Casca, Cassius Caesar’ın çevresinde ondan dileklerde bulunmak bahanesiyle gezinir, ayaklarına kapanırlar. Caesar, dileklerinin adaletsizlik olduğunu düşündüğünden kabul etmez. Hemen ardından Brutus bıçağı saplar Caesar’a. Ve oracıkta can verir tacını takamadan. En sadık adamı olan Antonius gelir ardından ağlar, sızlar Caesar için. Onun iyiliklerinden bahseder ancak dost gibi de görünür Brutus ve arkadaşlarına. Artık dost olduklarını ancak Caesar’ın da dostu olduğundan ona karşı son bir görev olarak halka onun iyiliklerinden bahsetmeyi ister. Onların rızasıyla olacaktır bu ve kesinlikle onların lehine söz etmemeye söz verir. Söze ve dostluğuna güvenen Brutus bu teklifi kabul eder.

Brutus, Önce kendisi çıkar ve konuşur halkla. Açıklar onlara Caesar’ın neden öldürüldüğünü, öldürülmese olabilecek şeyleri bir bir anlatır. Kendisinin de çok sevdiğinden bahseder Caesar’ı. Halk ikna olur Brutus’un sözlerine. Onun ardından Antonius çıkar kürsüye ve başlar Caesar’ın iyiliklerinden bahsetmeye. Vasiyetinde her şeyi halkına bıraktığını, daha önce 3 kez taç giyme teklifi gitmesine rağmen nasıl reddettiğini, halkını sevdiğini, haksız yere öldürüldüğünden uzun uzun bahseder halka. Bunu duyan halk sinirlenir Brutus ve arkadaşlarının haksızlık yaptığına inanır. Onları bulamayınca evlerini, onlarla aynı adı taşıyan kişileri öldürürler bir bir.

4. Perde

Artık Caesar ölmüş, Antonius, Octavius ve Lepidus ülkeyi aralarında paylaşmak için Brutus ve arkadaşlarının ordusunun üzerine gidip savaş açmaya karar verirler. Bu esnada Brutus ve Cassius da ordularını birleştirir. Başta biraz kavga etseler de ikisi de öfkesinin esiri olduğunu anlayarak birbirinden özür dileyerek tatlıya bağlarlar. Brutus’un karısı Portia ölmüştür. Bunun haberini alınca Brutus yıkılır. Ancak düşünmeleri gereken ve üstlerine doğru gelen bir ordu ve savaş vardır. Gece onların yolunun üstüne çıkacak ve savaşı başlatacaklardır. Önden Cassius ve ordusunun gitmesine karar vererek uykuya dalarlar.

5. Perde

Son perde artık iki ordunun Savaşı’nın gösterisidir. Savaşı kaybettiğini gören Brutus ve arkadaşları çareyi soylu bir ölüm olarak gördükleri kendi kendilerini öldürmekte bulur ve o şekilde öldürürler. Antonius ve Octavius Brutus’un ölümüne üzülür ve onun ölüsünü tören yapmak üzere kendi çadırına götürür. Ardından da zafer şenliği için ayrılırlar oradan.